Uitrusten op school

We vallen van de ene verbazing in de andere hier, wat school betreft. De afgelopen maanden zaten Rens en Guus in het derde (en laatste) trimester van het Namibische schooljaar. Toen merkten we al dat het motiveren en stimuleren van kinderen hier niet aan de orde is. School is om te leren lezen, schrijven en rekenen. De klassen zijn overvol en er is maar 1 juf om de boel te managen, dus als het onrustig is dan schreeuwt of dreigt ze het wel weer rustig. Evengoed vonden Rens en Guus hun juffen aardig, al verbaasden zij zich ook iedere dag. En nu is het nieuwe schooljaar aangebroken, een week geleden. We begonnen goed, want ze kwamen allebei uit school met de boodschap dat hun nieuwe juf nog aardiger was dan die van vorig trimester. We moesten alweer hard lachen om het 'schoolgeld', want onderwijs is gratis op de staatsscholen in Namibie, maar er dient per kind wel een pak A4-papier, 2 toiletrollen, een stukje zeep en een doos tissues ingeleverd te worden. Kan de school even vooruit met de voorraden. Rens is nu een week naar school geweest en zijn aanvankelijke enthousiasme is snel gedoofd want hij heeft, echt waar, elke dag met zijn hoofd op zijn armen moeten liggen. Niet als straf, maar omdat de lessen nog niet begonnen zijn. En niet alleen hij, maar alle 47 kinderen uit zijn klas. Vorige week dachten wij nog dat het kwam omdat de school net begonnen was, maar ook maandag moesten ze weer passief op hun tafeltje hangen. Dat alles gebeurt onder leiding van prefecten (die wij al 'de kampbeulen' hebben gedoopt): kinderen uit de hogere klassen die de klas stil moeten houden, want de juf is er meestal niet. Rens neemt inmiddels boeken en tekenpapier mee naar school, maar de meeste kinderen doen niks. Vandaag was voor ons de maat vol. Steef ging in gesprek met Rens zijn juf (Maria van Nieukerk, bijna alle juffen hebben van die prachtige Afrikaanse / Oud-Europese namen) om eens te horen wanneer er begonnen gaat worden. De juf antwoordde oprecht enthousiast dat het bijna zover is: het rooster is al getest en de boeken die de overheid opstuurt, zijn al grotendeels binnen. Misschien dat ze morgen al van start gaat, een stuk sneller dan vorig jaar: want toen hebben ze twee weken moeten wachten! We hoorden het al: dit gaat onze Nederlandse pet te boven. Dit moeten we niet naar onze normen en waarden willen beoordelen (al valt dat niet mee) en maar gewoon accepteren. Het stimuleren van kinderen en ze zo omvormen tot proactieve mensen is hier nog niet ontdekt. Het liefst zou ik het hele team een weekje uitnodigen bij de Eerste Westlandse Montessorischool in Monster, maar die stap is natuurlijk veel te groot. Voor ons geen ramp, de jongens moeten het nog 1 trimester uitzitten, maar voor het potentieel van de kinderen in Otjiwarongo zoooo jammer.