Otjiwarongo

We wonen nu om precies te zijn, en zonder de vakantie mee te tellen, 54 dagen in Otjiwarongo. Tijd om eens te vertellen hoe dat is. Gevoelsmatig is het een soort Naaldwijk, qua grootte en voorzieningen. Het centrumgebied is best groot, maar wel te overzien. De spil is Theo's Superspar, een prachtige grote supermarkt. Hoewel alles in veelvoud te verkrijgen is, is het soms toch nog zoeken naar mooie groente en fruit. Inmiddels heb ik afgeleerd om nog naar de prijs te kijken: we willen gezond eten en dan maar af en toe dure aardbeien of paprika's. Het is dan ook wel treurig om te horen dat veel kinderen chips mee naar school krijgen voor de pauze, want tja... dat is nu eenmaal veel goedkoper dan een appeltje. De stoepen in Otjiwarongo zijn net zo breed als de autoweg, want veel mensen bewegen zich lopend door de stad. Ook rijden er heel veel taxi's, die je voor een habbekrats brengen naar je plek van bestemming. Wij wandelen elke ochtend dwars door de stad naar school, die een half uur verderop ligt. Lekker om de dag mee te beginnen, als het nog lekker koel is.Veel mensen zeggen ons vriendelijk gedag, zodat ik soms al 80x good morning gezegd heb voor ik om 8 uur weer thuiskom. Op google maps is duidelijk te zien dat Otjiwarongo een rijke kant heeft, met grote huizen en een arme kant met de townships. En laten wij daar nu tegenaan wonen. Voelt trouwens helemaal niet onveilig hoor, maar het is wel zichtbaar aan de soms wat stoffige kinderen die op blote voeten door onze straat wandelen. Het is dan ook tof dat we op zaterdagen juist voor die kinderen het terrein opengooien en ze urenlang kunnen zwemmen en spelen. Ze betalen een klein bedragje van ongeveer 30 eurocent om binnen te komen, want anders komen er waarschijnlijk honderden kinderen en die kunnen we niet kwijt. Het is dan lastig om te zien dat er toch kinderen zijn die ook die paar Namibische dollar niet hebben. Als ze niet met teveel zijn, laten we ze nog wel eens afval opruimen in de straat, zodat ze daarna als beloning naar binnen mogen. De meest ondernemenden verzamelen zelf bierblikjes, om die paar dollar te verdienen. Vandaag waren er 80 kinderen, bijna allemaal op blote voeten. Niemand met een handdoek: ze kleden zich gewoon uit tot op hun onderbroek en drogen na het zwemmen wel weer op. En na een paar uur heerlijk spelen, gaan ze met een big smile en een high five de poort weer uit, naar huis.