De eerste week in Namibie

Oef, wat hebben we al veel meegemaakt in 7 dagen tijd! Overall gezien heel positief, maar wat een indrukken! Het afscheid van Nederland was mooi. We waren al zo lang bezig met het voorbereiden van deze reis, dat we er echt wel klaar voor waren. Het was prachtig om uitgezwaaid te worden door familie op Den Haag Centraal en vervolgens door Tom en Lisette geholpen te worden bij onze overstap. Van die momenten dat je je realiseert hoezeer je het getroffen hebt met lieve familieleden en vrienden. Die massaal met ons meeleven, dat blijkt wel uit alle leuke berichtjes en gelukswensen.
Na een reis van zo’n 20 uur landden we in Namibië. De officials op de luchthaven waren erg onvriendelijk en deden ongeïnteresseerd en moeilijk, niet zo’n leuke start. Uiteindelijk mochten we het land in en werden opgehaald door een vriendelijke kerel van de autoverhuur. Hij nam ons mee naar Windhoek, waar we onze stoere Toyota Hilux overgedragen kregen. Erg spannend om erin te stappen, bestuurder rechts, schakelpook links, rijden aan de linkerkant en direct de hoofdstad in te rijden. Nou is Windhoek geen grote metropool, dus we kwamen er wel uit.
Die eerste dag stond vooral in het teken van aftasten en vertrouwen opbouwen. Even schrikken toen bij het eerste pinautomaat mijn pinpas al werd ingeslikt. Zit hier een boevenbende achter of heb ik gewoon pech? Gelukkig blijkt het dat laatste te zijn en is de nieuwe pas alweer aangevraagd. Met onze vermoeide hoofden reden we met een paar gekochte sandwiches en een flesje water de 300 kilometer naar Otjiwarongo. Eén lange rechte asfaltweg, lekker duidelijk.
Nadat we Windhoek verlaten hadden keken we direct onze ogen uit. Het landschap is hier fantastisch mooi. Strakblauwe lucht, gele wuivende grassen en allerlei boompjes en stuikjes, zover je kunt kijken. En dat is ver! Tegen de horizon af en toe ineens een grote bergketen, die als een bult uit het landschap omhoog steekt. Maar vooral de dieren zijn natuurlijk fascinerend: bavianen die de weg over rennen, honderden wrattenzwijnen met hun grappige staarten hoog in de lucht, hertachtigen met schitterende hoorns op hun kop. Super!
Om één uur smiddags kwamen we aan in Otjiwarongo. We vonden zonder moeite het terrein van Young Africa, waar we hartelijk verwelkomd werden door Brenda, de office manager. Zij is een hartelijke, Namibische vrouw. Terwijl de kinderen de speeltuin in doken met andere Namibische kinderen, richtten wij snel ons huis in. Het is een knus huis, met twee slaapkamers, eenvoudige woonkamer (met alleen een bank en een houtkachel), keuken en badkamer. Precies wat we nodig hebben. En niet te vergeten een heerlijke tuin rondom het huis, met bomen voor wat schaduw, een grote garage en een lekker grasveld. Na wat boodschappen en een spelletje in de tuin vielen we ‘savonds doodmoe in onze bedden.
De volgende dag gingen we na het ontbijt op zoek naar de Vooruit Primary School. Dit is de school die we aangeraden hadden gekregen. De mensen bleken er superaardig en meedenkend, dus we hadden al snel het gevoel dat we hiervoor moesten gaan. Begrijp me goed: het is er waarschijnlijk vergelijkbaar met een jaar of 40 terug in Nederland, met kleine volle klassen en allerlei protocollen (vlag hijsen, bidden) waar onze jongens totaal niet aan gewend zijn. Maar de speelplaats is leuk en de kinderen hebben het vooralsnog naar hun zin. Ze zijn hartelijk verwelkomd door hun klasgenoten en dat maakt veel goed. Nu moeten we nog schooluniformen gaan kopen en Rens zijn haar moet korter geknipt. Moeilijk uit te leggen, maar de jongens lijken zich er toch redelijk makkelijk bij neer te leggen. Ze krijgen nu nog allebei les in het Afrikaans, maar voor Rens verandert dit in het nieuwe jaar naar Engels. Elke ochtend wandelen we in de stroom van honderden kinderen in schooluniform naar school. Een lekkere wandeling van een kilometer of twee, in de koele ochtendzon (om 7 uur ‘sochtends).
De kop is eraf, want ook ons werk bij Young Africa is gisteren gestart. Een groep van 10 studenten start vandaag met de opleiding tot Solar Technoloog. Binnenkort zal Steef hen lastraining gaan geven. Ikzelf zal met Brenda elke maandag de Life Skills lessen geven, waarin hen wordt geleerd om zichzelf staande te houden en uiteindelijk een verantwoordelijke werknemer of ondernemer te kunnen worden.
Maar eerst gaan we nog op vakantie. Aanstaande donderdag begint voor Rens en Guus de Augustus-schoolvakantie van twee weken. Dan rijden we door de Caprivistrook naar het uiterste noordoosten van Namibië, dan een stukje Botswana in om uiteindelijk de Victoria-watervallen te bekijken. Superleuk om met onze 4WD te gaan kamperen!
Hartelijk groet vanuit een zonovergoten Namibië. Werkelijk nog geen enkele wolk gezien in een week tijd :-)