De wilde dieren in Zimbabwe

Het allermooiste aan ons prachtige verblijf bij de Sable Sands Lodge in Zimbabwe is dat we in alle rust de wilde dieren voor onze deur langs zien komen. Ons ronde huisje kijkt uit op een grote waterhole, waar elke dag weer andere dieren komen drinken. Nu hadden we voordat we hier aankwamen al heel veel wilde dieren gezien in verschillende Nationale Parken in Namibië, Botswana en Zimbabwe, maar toch kijken we nu anders. Nu we de wilde dieren dag en nacht meemaken, krijgen we veel meer mee van hun leefpatroon. Zo horen we regelmatig in het donker de leeuwen brullen. En die brullen dus niet van ‘Whraaawwww’, zoals ik altijd dacht. Het klinkt meer als een hele luide, schorre koe, die eerst lange klanken uitstoot en daarna steeds kortere. Als ze heel dichtbij zitten, horen we zelfs de echo van hun gebrul (of geloei) in de vallei. Heel indrukwekkend. Er staan hier geen hekken om het wild in de Nationale Parken te houden en zelfs geen hekken om de lodge, dus je kunt werkelijk op elke hoek een olifant of ander dier tegenkomen. Het is al regelmatig gebeurd dat er een olifant over het terrein van de lodge liep. Ze zijn heel stil, dus je ziet het eerder aan het bewegen van de bomen dan dat je die enorme beesten hoort. De olifanten drinken niet alleen uit de waterhole, maar gooien zichzelf ook uitgebreid onder de modder met hun slurven, of ze gaan zelfs in de modder liggen rollen. De volgende stap is dat ze zichzelf met stof overblazen, zodat ze beschermd zijn tegen de muggen etc. Maar daarmee maken ze het water zo modderig, dat ze het niet meer willen drinken. Brian vertelde ons dat in drogere tijden (het regenseizoen is nu net afgelopen) de olifanten daarom uit het zwembad komen drinken, omdat dat lekker fris water is. Superleuk om te zien natuurlijk, maar door hun uitgebreide modderbaden is het funest voor het schone zwembadwater. De kleintjes zijn natuurlijk het aandoenlijkst, want die rennen overal doorheen als ongeleide projectielen. Met altijd één of twee grote olifanten aan hun zijde om hen voor ongelukken te behoeden. Prachtig! En dan zijn er nog de ‘painted dogs’, een vlekkerig soort wilde hond, die zwaar bedreigd wordt omdat hij vaak in strikken terecht komt die voor andere dieren bedoeld zijn. Freek Vonk is zelfs geweest om een reportage te maken bij het Painted Dogs Conservation Center, hier vlakbij. Wij hebben dat centrum ook bezocht, met painted dogs die daar verzorgd worden. We zagen de volgende dag zowaar een wilde painted dog met zijn grappige grote ronde oren bij onze waterhole. Erg ongebruikelijk, want er zijn er maar zo’n 200 in de regio. En dan zijn er nog de schuwe giraffen, grote groepen zebra’s, honderden buffels (zeer indrukwekkend als ze met zijn allen gaan rennen), impala’s (waarvan de mannetjes zo indrukwekkend kunnen brullen dat ik elke keer denk dat ze aangevallen worden door een cheeta), wrattenzwijnen, apen (vertederend met hun kleintjes op de rug, maar ook echte ruziemakers), sabelantilopes (prachtige dieren met enorme halfronde hoorns) en jakhalzen. We worden regelmatig wakker van hun geluiden en dat is wel heel tof. We knijpen onszelf dan ook elke dag wel een paar keer in de arm omdat we hier zomaar wekenlang mogen wonen en moeten er nog niet aan denken om te vertrekken. Gelukkig duurt dat dan ook nog wel even en blijven we lekker door genieten van die continue National Geographics documentaire die zich hier voor onze neuzen afspeelt!